zmarnować

zmarnować
(-uję, -ujesz); vb; od marnować
* * *
zmarnować
pf.
zob. marnować.
zmarnować się
pf.
zob. marnować się.

The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • zmarnować — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}marnować {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • zmarnować — dk IV, zmarnowaćnuję, zmarnowaćnujesz, zmarnowaćnuj, zmarnowaćował, zmarnowaćowany «zużyć bez korzyści, bez potrzeby, ze stratą; nie wykorzystać należycie» Zmarnować urlop. Zmarnować młodość. Zmarnować swój talent. zmarnować się 1. «zaprzepaścić… …   Słownik języka polskiego

  • marnować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, marnowaćnuję, marnowaćnuje, marnowaćany {{/stl 8}}– zmarnować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować, że coś staje się bezużyteczne, traci wartość, zostaje zniszczone; zużywać bez pożytku,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • przebomblować — dk IV, przebomblowaćluję, przebomblowaćlujesz, przebomblowaćluj, przebomblowaćował, przebomblowaćowany pot. «zmarnować czas na hulankach, na pijatykach, na próżnowaniu; przehulać; przetrwonić, zmarnować coś» Przebomblować całą pensję na hulanki.… …   Słownik języka polskiego

  • stracić — dk VIa, stracićcę, stracićcisz, strać, stracićcił, stracićcony 1. «przestać coś mieć, zostać bez kogoś lub bez czegoś; zostać pozbawionym kogoś lub czegoś» Stracić rodzinę. Stracić posadę. Drzewa straciły liście jesienią. Stracić czyjąś przyjaźń …   Słownik języka polskiego

  • strwonić — dk VIa, strwonićnię, strwonićnisz, strwoń, strwonićnił, strwonićniony «stracić, zmarnować, przepuścić, roztrwonić» Strwonić pieniądze, bogactwo, majątek. Strwonić wielkie sumy. ◊ Strwonić czas, życie «spędzić, przeżyć nieproduktywnie, zmarnować… …   Słownik języka polskiego

  • zaprzepaścić — dk VIa, zaprzepaścićpaszczę, zaprzepaścićcisz, zaprzepaścićpaść, zaprzepaścićcił, zaprzepaścićpaszczony zaprzepaszczać ndk I, zaprzepaścićam, zaprzepaścićasz, zaprzepaścićają, zaprzepaścićaj, zaprzepaścićał, zaprzepaścićany «doprowadzić do zguby …   Słownik języka polskiego

  • sól — 1. Być komuś solą w oku «przeszkadzać, zawadzać komuś, być dla kogoś niewygodnym»: Zawsze się ktoś taki znajdzie, komu solą w oku będzie to, że ktoś inny więcej zarobi. Kasz 29/1998. Jednak często, nawet kiedy jesteśmy dorosłe, nie potrafimy… …   Słownik frazeologiczny

  • pomarnieć — dk III, pomarniećeje, pomarniećniał «o wielu osobach, rzeczach: zmarnować się, zmarnieć kolejno, jeden po drugim» Kwiaty nie podlewane pomarniały …   Słownik języka polskiego

  • pomarnować — dk IV, pomarnowaćnuję, pomarnowaćnujesz, pomarnowaćnuj, pomarnowaćował, pomarnowaćowany rzad. «doprowadzić do zniszczenia, złego stanu wiele czegoś; nie wykorzystać należycie, zmarnować wiele czegoś, rzadziej wielu ludzi» pomarnować się 1. «o… …   Słownik języka polskiego

  • przebałaganić — dk VIa, przebałaganićnię, przebałaganićnisz, przebałaganićgań, przebałaganićnił, przebałaganićniony pot. «przepędzić czas próżnując; przetrwonić, zmarnować czas» Przebałaganić czas, wieczór, niedzielę …   Słownik języka polskiego

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”